Udział Wielkopolan w wojnie polsko-bolszewickiej

          Wielkopolanie odegrali ważną rolę w bitwie warszawskiej i całej wojnie polsko-bolszewickiej. Ich udział w wojnie można podzielić na trzy etapy: od marca do lata 1919 r. – prowadzili walki z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej, od lata 1919 do zimy 1920 - walki na Froncie Litewsko-Białoruskim o Mińsk, Bobrujsk i kampania kijowska, bitwa warszawska i niemeńska.

          Oddziały wielkopolskie liczyły ok. 55 tys. żołnierzy. Wynika z tego, że stanowiły 15 proc. wszystkich wojsk polskich. Jednak były one znacznie skuteczniejsze od reszty oddziałów. Piłsudski, doceniał dywizje wielkopolskie i stawiał je najwyżej wśród polskich formacji. Wielkopolskie jednostki wyróżniały się umundurowaniem (wysoka rogatywka z treflami i stopniami wojskowymi na rękawach, dwie pary butów), uzbrojeniem i wyposażeniem, a co najważniejsze posiadali wysokie umiejętności bojowe wyniesione z walk I wojny światowej oraz Powstania Wielkopolskiego. Były też bardziej zdyscyplinowane i lepiej zorganizowane - na wzór niemiecki.

          W walkach z Ukraińcami brało udział ok. 4 tys. wielkopolskich żołnierzy. Wystarczyło to, żeby obronić Lwów i powstrzymać kontrofensywę ukraińską. Po czerwcu, Wielkopolanie sami zaczęli się zgłaszać i tworzyć ochotnicze oddziały.

Powstańcy wielkopolscy w wojnie polsko-bolszewickiej

15 sierpnia 1920 roku do 14. Dywizji Piechoty Wielkopolskiej, stacjonującej pod Dęblinem przybył Józef Piłsudski. Dywizja ta wraz z innymi rozpoczęła natarcie w kierunku północnym, rozbijając grupę mozyrską. Piłsudski przez cały czas ofensywy przebywał na stanowisku dowodzenia przy gen. Danielu Konarzewskim.

Bibliografia:

- Wikipedia

- Dzieje.pl

- Muzeum Regionalne w Stęszewie

- Encyklopedia PWN

- Głos Wielkopolski

Strona internetowa powstała w konkursie „Współczesne drogi do pamięci”

Projekt dofinansowano ze środków Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2021 w ramach programu dotacyjnego „Niepodległa”